Όταν οι λάσπες δεν είναι μόνο στο βουνό...

Υπάρχουν στιγμές που το off-road σε πληρώνει με τον πιο δίκαιο νόμο της φύσης: αν ξέρεις πού πατάς και τι αντέχεις, πας μακριά. Αν όχι, κολλάς. Κι αυτό ισχύει τόσο για τα λάστιχα, όσο και για τις απόψεις.

Όταν αποφασίσαμε – αρκετοί άνθρωποι, από διαφορετικές λέσχες, περιοχές και background – να συντάξουμε έναν οδηγό κατηγοριοποίησης οχημάτων, δεν είχαμε στόχο να χωρίσουμε. Είχαμε στόχο να προστατέψουμε. Να διαχωρίσουμε με τεχνικά κριτήρια, όχι με εγωισμούς. Να δώσουμε μια κοινή γλώσσα που θα βοηθά οδηγούς, διοργανωτές και φίλους του χώματος να χαρούν το άθλημα με σεβασμό και επίγνωση.

Κι όμως, ακόμα και η πιο αγνή πρόθεση μπορεί να στοχοποιηθεί. Όχι γιατί είπε κάτι λάθος. Αλλά γιατί είπε κάτι σωστό, τη λάθος στιγμή για κάποιους.

Ένα τεχνικό άρθρο, που δεν περιείχε ούτε προσωπικά σχόλια ούτε αξιολογήσεις προσώπων, έγινε αφορμή για προσωπική στοχοποίηση. Κάποιοι δεν είδαν το περιεχόμενο – είδαν ευκαιρία να επιτεθούν σε άνθρωπο. Μίλησαν για "ατοπήματα", για "υποκρισία", για "ποιους πιάνει το στόμα τους".

Κι όμως: η ρεζέρβα δεν ήταν ποτέ το θέμα. Το θέμα ήταν – και είναι – η κοινή λογική στο βουνό. Ότι δεν πάμε όλοι παντού, πάντα, με τα πάντα. Ότι υπάρχουν όρια – όχι για να κόβουν φτερά, αλλά για να μη σπάνε άξονες και σχέσεις. Ότι το να γνωρίζεις την κατηγορία σου δεν είναι ρετσινιά. Είναι ωριμότητα.

Όταν ένα Jeep, ένα Vitara ή ένα Patrol δεν πληροί τις προδιαγραφές μιας διαδρομής, δεν είναι “χειρότερο”. Είναι απλώς σε άλλη πίστα εκείνη τη στιγμή.
Όταν ένας συντονιστής βάζει όρια, δεν είναι αυταρχικός. Είναι υπεύθυνος.
Και όταν ένας άνθρωπος ξοδεύει χρόνο και χρήμα για να συμμετέχει, να βοηθά και να μοιράζεται γνώσεις — δεν γίνεται να κατακρίνεται επειδή δεν κουβαλάει… τη ρεζέρβα σας.

Αυτό το σπορ —είτε το λέμε χόμπι, είτε πάθος— δεν έχει θέση για τοξικότητα.
Το χώμα μάς ισοπεδώνει όλους. Εκεί, δεν μετράει τι γράφεις στο Facebook. Μετράει ποιος σου κρατάει τον ιμάντα όταν βυθίζεσαι.

Αν έχουμε κάτι να πούμε, ας το πούμε με επιχειρήματα, με εικόνες, με εμπειρία. Όχι με υπαινιγμούς. Όχι με στοχοποίηση. Αλλιώς, είμαστε απλώς θεατές που περιμένουμε τον επόμενο να πέσει για να χειροκροτήσουμε την πτώση του.

Η κατηγοριοποίηση δεν είναι «καπέλωμα». Είναι ο χάρτης που μας ενώνει πριν μας χωρίσει η πρώτη κοίτη. Αν δεν συμφωνείς, έλα με ανάλυση, με βελτίωση, με προτάσεις. Όχι με δηλητήριο.

Στο κάτω-κάτω… οι διαδρομές είναι ανοιχτές. Οι καρδιές είναι το θέμα.